Caribische politiek

VOOR DE terugreis krijgen wij allemaal een brief van de KLM uitgereikt. 'Het komt op deze route regelmatig voor dat een kleine groep passagiers zich niet houdt aan de veiligheidsregels en de algemene fatsoensnormen.' Passagiers zij daarom gewezen op 'onaanvaardbaar gedrag'.

'Het gaat hier om het volgende:

- dronkenschap

- Het negeren van het rookverbod aan boord

- Het fysiek aanraken van bemanningsleden (kan dat ook psychisch? BT)

- Het niet opvolgen van aanwijzingen van de bemanning

- Het vernielen van vliegtuigonderdelen, zoals toiletdeuren, tafel etc.

- Het in gevaar brengen van de vliegveiligheid in het algemeen.'

De KLM vond het overhandigen van deze mededeling des te betreurenswaardiger, omdat 'het slechts gaat om een kleine groep'.

Van andere vluchten op deze route heb ik geen weet, maar op de heenreis, vorige week, kwam het 'onaanvaardbaar gedrag' voor rekening van een brooddronken meerderheid die vrijwel onmiddellijk na de start een proces van mannelijke infantilisering begon dat tot de met een luid applaus verwelkomde landing op Sint Maarten almaar intenser werd. Tegen die tijd waren de tweeduizend extra ingeslagen blikjes pilsener van de hoofdsponsor van de Heineken Regatta allang op.

Daar ging het om: een driedaagse zeilwedstrijd met ruim 250 jachten. De meeste jachten en hun bemanningen werden gesponsord, zoniet volledig betaald door ondernemingen, die dit kenbaar maken door, bij voorkeur, hun internetlogo op de romp te plakken, terwijl de bemanningen die logo's weer dragen op hun petten en t-shirts.

Het gaat hier niet om sport. Dit is ook niet vakantie. Dit is... teambuilding.

Het zetten van spinnakers en halfwinders, het netjes in een rijtje op de hoge kant zitten bij koersen aan de wind, het hijsen en trimmen van de zeilen, dat veroorzaakt een gezamenlijkheid die al deze schildersbedrijven, bankkantoren, internetorganisaties en wat al niet voor firma's straks op de wal ten goede moet komen. En niets verbroedert zozeer als gezamenlijk drinken.

Er bestaat een hardnekkig gerucht dat de onderzoeksorganisatie van het ministerie van Justitie, het WODC, enkele jaren geleden rapporten gereed had voor publicatie, waarin onomstotelijk het rechtstreekse verband tussen alcoholgebruik en 'zinloos geweld' werd aangetoond. Tot publicatie zou het echter niet zijn gekomen, onder druk van de raad van bestuur van het Heineken-concern. Nu vrijwel alle declaraties van ambtsdragers in de publieke sfeer openbaar zijn gemaakt, zou journalistieke speurzin zich wellicht kunnen richten op de bevestiging of ontkenning van dit gerucht.

Een week zeezeilen is een week nagenoeg zonder politiek. Niet helemaal. In Anguilla vonden op 3 maart verkiezingen plaats. Dit merkwaardige eiland (90 km2, 11.000 inwoners) ligt zo'n twee mijl ten noorden van St. Maarten en is even plat als St. Maarten bergachtig is, een soort Ameland zonder duinen. Sinds 1650 een Britse kolonie, vanaf 1980 met binnenlands zelfbestuur. De verkiezingen, zo lees ik in The Daily Herald, hebben een duidelijke overwinning opgeleverd voor het Verenigd Front. Dit veroverde op basis van 3141 stemmen vier van de zeven zetels in het parlement, dat ook nog twee benoemde leden telt en twee ambtshalve leden.

De uitslag heeft iets merkwaardigs, aangezien alle zeven gekozen leden zijn herkozen. De verandering bestaat eruit dat de Anguilla National Party en de Anguilla Democratic Party voor de verkiezingen het Verenigd Front hebben gevormd. Na de verkiezingen van 1999 was de Anguilla Democratic Party een coalitie aangegaan met de Anguilla United Movement, samen ook goed voor vier zetels, die echter niet lang had stand gehouden.

Uit de berichtgeving van The Daily Herald valt niet op te maken of, en zoja welke, politieke strijdpunten bij de verkiezingen een rol speelden. Voor anker liggend in de baai van Sandy Ground kom ik daar vanzelfsprekend ook niet achter. De Schotse barkeeper in het strandrestaurant spreekt niet over politiek en betoogt dat de economie van Anguilla voornamelijk draait op in broeikassen geteelde winterwortelen, overigens een algemeen geserveerde Caribische groente. Als hij ook nog laat doorschemeren van William Wallace ('Braveheart') af te stammen, vermoed ik in een roman van V.S Naipaul te zijn beland.

Het Caribisch gebied bestaat nu uit enkele tientallen ministaatjes en minikolonien, waarbij het verschil tussen beide staatsvormen op St. Maarten niet zo duidelijk werd als wel gesuggereerd. Het Franse deel is geen (semi-)kolonie, maar gewoon onderdeel van Frankrijk, van het overzeese departement Guadeloupe.

Wellicht kwam het door de nog altijd zichtbare schade van de orkaan van november 1999 dat het uiterlijke verschil met het Nederlands-Antilliaanse deel niet zo zichtbaar is als voorstanders van zo'n Franse constructie voor de Nederlandse Antillen aangenaam zou zijn. De opeenhoping van onafgemaaktheden is op het hele eiland indrukwekkend.

In de zeilrace eindigden wij systematisch als laatste, wat een aardig zicht gaf op een ander aspect van de Caribische politiek. Als een herdershond hield de P812 van de Koninklijke Marine ons in de gaten, hopelijk als bezemwagen, maar wellicht ook om oog te houden op het mogelijkerwijs overboord zetten van niet-alcoholische drugs.