Tenue de ville; Bart Tromp 25 jaar Parook-columnist

Holman zingt beginselprogramma PvdA 1977 als een opera

Feest Tromp leidt tot onvermoede combinaties

JOB COHEN: ‘ ik heb wel eens columns van tromp gelezen die ik overtuigender vond’

BEGINSELPROGRAMMA

JUBILEUMPAAR

NABABBEL

MINISTER VAN STAAT

OVATIE

tenue de ville

tekst BERT STEINMETZ foto’s sander nieuwenhuys

Wat: jubileum Bart TrompWanneer: gisteravond Waar: Rode Hoed, Keizersgracht

Wie: Politici, oud-politici, onder wie onbegrijpelijk veel PvdA’ers

Holman nadert zijn climax op piano.

Bart en Willemien Tromp.

Ad Melkert beschouwt na met Prakke.

Hans van Mierlo en Connie Palmen.

De jubilaris wordt onthaald.Bart Tromp heeft in de 25 jaar dat hij nu columns schrijft voor Het Parool nooit, maar dan ook nooit zijn best gedaan vrienden te maken. Graag richt hij zijn pijlen op de PvdA, zijn eigen partij. Dan valt het nog mee hoeveel PvdA’ers gisteravond naar de Rode Hoed zijn getogen om Tromps jubileum mee te vieren.

Aan de andere kant heeft dat ook tot gevolg dat de viering niet – zoals zo vaak – ontaardt in een zalvend verheffen van de jubilaris tot het heilige der heiligen. Integendeel, Tromp krijgt er enkele malen van langs op een manier die hijzelf ook zo gretig toepast.

Om te beginnen is collega-columnist Felix Rottenberg discussieleider. Rottenberg en Tromp koesteren – uit de tijd dat de eerste nog voorzitter van de PvdA was – een heftige aanvaring, maar dat verhindert Tromp niet Rottenberg uit te nodigen als spreekstalmeester, en Rottenberg niet om die uitnodiging van harte te aanvaarden.

Achter de discussietafel zitten naast Tromp nog twee PvdA’ers: burgemeester Job Cohen en voormalig fractievoorzitter Ad Melkert, sinds de verwoestende confrontatie met Pim Fortuyn verbonden aan de Wereldbank en enkele dagen over in Nederland. Minister van Staat Hans van Mierlo completeert het gezelschap. Zoals Parool-hoofdredacteur Erik van Gruijthuijsen ter introductie zei: “Het was wel jammer voor Bart dat Kofi Annan en Bill Clinton moesten afzeggen. ”

Hoewel Rottenberg aankondigt dat de grondlegger van D66, vanwege zijn huidige hoge staatsrechtelijke positie, zich niet zo duidelijk kan uitspreken als hij wellicht zou willen, komen de opmerkelijkste opvattingen uit zijn mond. “Het beangstigt mij dat de wereld geleid blijft worden door mensen die denken goed gedaan te hebben, ” zegt Van Mierlo bijvoorbeeld over de kans dat George Bush vannacht wordt herkozen. Daarom hoopt hij dat John Kerry wint; Melkert gaat er zelfs al van uit.

Van Mierlo verwijt de regering – hij haast zich te preciseren: het éérste kabinet-Balkenende – dat die zich niet de vraag heeft gesteld of de oorlog in Irak wel moreel verantwoord is. “Het uitgangspunt is: oorlog is een misdaad, ” stelt Van Mierlo vast. “Er zijn maar een paar situaties waarin oorlog is gerechtvaardigd. Als je wordt aangevallen, of als je vriend wordt aangevallen. En preventief, maar alleen als je zeker weet dat je anders zelf wordt aangevallen, en als je zeker weet dat alleen een oorlog dat kan voorkomen, en als je zeker weet wat je doet als de laatste bom is gevallen. Aan geen van al die voorwaarden is voldaan. ”

Job Cohen buigt nederig het hoofd: “Die redenering van Van Mierlo is heel overtuigend, maar ik had die opvatting toen niet. ”

Tot zover komt Tromp, verklaard tegenstander van de oorlog in Irak, zelf nog niet onder vuur te liggen. Maar als het debat wordt verlegd naar de PvdA, wordt dat anders. Cohen hekelt het hameren van Tromp op de klassieke rol van de politieke partij. “Die partijorganisatie is weg en komt niet meer terug. Dat is een feit en daaraan moet je je houden. Ik heb wel eens columns van Tromp gelezen die ik overtuigender vond. ”

En collega-columnist Kees Tamboer bekent dat hij van bewonderaar tot kritisch volger is geworden, omdat Tromp zich te ongenuanceerd tegen Pim Fortuyn heeft gekeerd. “Hij heeft moeite met belangrijke feiten, zoals het feit dat Pim Fortuyn de boel wel op stelten heeft gezet, ”

Aan het slot van het officiële gedeelte van de avond steekt Theodor Holman de draak met twee voorliefdes van Tromp: het bestuderen van beginselprogramma’s van de PvdA (het onderwerp van zijn proefschrift) en de opera. Holman doet dat even hilarisch als trefzeker: hij zingt aan de vleugel het eerste hoofdstuk van het beginselprogramma uit 1977 alsof het een operalibretto betreft.

Waarna het feestgezelschap zich aan de bar van de Rode Hoed kan zetten. Onvermoede combinaties ontstaan daar: oproerfilosoof Thomas von der Dunk in onafscheidelijke lederen pantalon debatteert met Van Mierlo en zijn Connie Palmen. Verderop treffen we Arie van der Zwan, terwijl Victor Halberstadt al zijn jas aantrekt. Uit de Parool-geschiedenis schudden Wim van Norden en Hans Daudt elkaar weer eens de hand.

Maar ook de PvdA’ers die de volle laag kregen van Tromp laten zich niet kennen: voorzitter Ruud Koole, partij-ideoloog Paul Kalma. Oud-minister Bram Stemerdink is van de partij en Bram Peper is voor de gelegenheid (‘ avonden als deze zijn er niet zoveel’). Uit de D66-gelederen komt voormalig Kamerlid Jan Hoekema nog binnenstappen.

Het is al dinsdagochtend als Bart en Willemien Tromp – een enorme taart van collega-columniste Nilgün Yerli achterin de taxi – de reis naar Den Haag aanvaarden. De mengeling van politiek en journalistiek gedijt in Amsterdam net zo goed, is maar weer eens gebleken.

Op naar column 1257.